อาจมีเนื้อหาสปอยเล็กน้อย ในฉากที่ชอบ ว่างจากงานก็เพิ่งมีโอกาสได้ไปดูหนังเรื่องนี้  ตอนแรกกะจะดูตั้งแต่วันแรกที่เข้า แต่หาเวลาว...

รีวิวหนัง Train to Busan หนังที่ทำให้เสียน้ำตาในโรงไปหลายรอบแบบไม่อายคนข้างๆ

6:59:00 PM Nicky Lee 0 Comments

อาจมีเนื้อหาสปอยเล็กน้อย ในฉากที่ชอบ

ว่างจากงานก็เพิ่งมีโอกาสได้ไปดูหนังเรื่องนี้ 

ตอนแรกกะจะดูตั้งแต่วันแรกที่เข้า แต่หาเวลาว่างไม่ได้เลย

อยากดูเพราะมีกงยูเล่น กับโซฮี น้องเปาของเรา 

คิดถึงนางมากกกกก

เปิดเรื่องมาก็เกริ่น แนะนำเซ็ตตัวละครเอกกันไป 

ทุกอย่างดูเดินเรื่องเร็ว อารมณ์หนังดูอึนๆ หน่อย

กงยูในเรื่องพาลูกสาวไปหาภรรยาที่ปูซาน 

โดยนั่งรถไฟขบวนนี้ไป ละก็มีนักแสดงนำอื่นๆ อีก 

ส่วนโซฮีเล่นเป็นนักเรียน ไปดูเพื่อนแข่งเบสบอล

ไม่สปอยเยอะ แต่บอกเลยว่าสนุกทั้งเรื่อง 

เดินเรื่องให้เราได้ลุ้นตลอด โดยจะเผยเนื้อหาทีละเล็กละน้อยไปด้วย

ขอพูดถึงสี่ฉากที่ทำให้เราร้องไห้ดีกว่า 

ขอสปอยบางส่วนนะส่วนที่ชอบมากจริงๆ

ฉากที่ชอบฉากแรกคือ ฉากที่โซฮีปลอดภัยอยู่ในโบกี้ที่ 15 แยกกันกับเพื่อนคนหนึ่งที่เพิ่งขอนางเป็นแฟนอยู่โบกี้ที่ 9 กับกงยู และเฮียหมีอีกคนหนึ่ง กงยูต้องมาช่วยลูกสาวที่ติดอยู่ในห้องน้ำโบกี้ที่ 13มั้ง และเมียเฮียหมีที่ท้องก็อยู่ในห้องน้ำนั้นเหมือนกัน ทั้งสามคนลุยฝูงซอมบี้ ช่วยคนในห้องน้ำ(เมียเฮียหมี ลูกสาวกงยู คุณยายแก่ กับขอทานมั้ง" ละลุยไปที่โบกี้ 15

แต่ความเห็นแก่ตัวของคน ไม่ยอมให้พวกเขาเข้าไป แล้วผู้ชายที่ขอโซฮีเป็นแฟน ก็แง้มประตูได้ทัน เอาแขนกั้นไว้ พวกนั้นก็ผลักประตูหนีบแขนอะ

ตรงนี้คือนี่ร้องไห้รอบแรกเพราะแบบ เห้ย ทำไมคนเราเห็นแก่ตัวกันแบบนี้วะ ละโซฮีก็โดนพวกนั้นล็อคตัวไว้ ฉากนี้ลุงหมีที่กั้นประตูอีกฝั่งโดนซอมบี้กัด กลายไปเป็นซอมบี้ ละทุกคนก็สู้จนได้เข้าไปในโบกี้ 15

นี่ร้องไห้หนักมากกับความเห็นแก่ตัวของคน และ ที่ลุงหมีกับคุณยายอีกคนตาย

ฉากที่ 2 ผ่านจุดเมื่อกี้มาได้ทุกคนก็โดนพวกโบกี้ 15 ไล่ให้ไปโบกี้อื่น เลยต้องย้ายไป คราวนี้ก็มีกัน6 คน คือกงยู ลูกสาวกงยู ลุงขอทาน โซฮี ผู้ชายที่ขอโซฮีเป็นแฟน และผู้หญิงท้อง

รถไฟไปต่อไม่ได้เพราะมีรถไฟล้มกั้นทางอยู่ เลยต้องย้ายคัน โซฮีโดนซอมบี้กัด และผู้ชายที่ขอโซฮีเป็นแฟนอะ ก็ไม่ทิ้งนางไปไหน ยอมโดนนางกัดตายอยู่ตรงนั้น จุดนี้ทำเอาเราร้องไห้เพราะซึ้งจริงๆ ถ้าเป็นเรา เราก็คงไม่ยอมทิ้งคนที่เรารักไป ขอตายไปด้วยกันนี้แหละ

ฉากที่ 3 ตอนนี้เหลือ 3 คนคือกงยู ลูกสาวกงยู กับเมียลุงหมีที่ท้องอยู่

สามคนนี้เหมือนจะหนีสำเร็จ ขึ้นรถไฟไปแล้ว บังเอิญมีอีคนเห็นแก่ตัวในโบกี้ 15 กลายเป็นซอมบี้ไปแล้วนั่งอยู่ตรงคนขับ เกิดการต่อสู้กัน อีซอมบี้ดันกัดพระเอกระหว่างต่อสู้ พระเอกเลยให้ลูกกับผู้หญิงท้องไปนั่งที่ตรงคนขับ ละตัวเองก็สละชีวิต ตรงนี้เศร้ามาก เราร้องแบบเหมือนญาติเสีย เพราะก่อนดูคิดไว้ว่าเออ ไม่ตายหรอก เป็นตัวเอกต้องไม่ตาย แต่พอตายปุ๊บ น้ำตานี่ไหลแบบสะอึกสะอื้น

ฉากที่ 4 ฉากสุดท้ายที่ชอบ เป็นฉากที่รถไฟไปถึงปูซานละ ซึ่งปลอดภัย แต่ลูกกงยูกับผู้หญิงท้องต้องเดินผ่านอุโมงมืดๆ เพื่อข้ามไปปูซาน พีคมากคือมีทหารจะยิง เพราะคิดว่าเป็นซอมบี้ แต่ลูกกงยูร้องเพลงเพลงหนึ่งขึ้นมา เป็นเพลงที่เคยบอกกับพ่อว่าอยากร้องให้พ่อฟัง น้ำตาอิชั้นนี่ไหลพรากแบบมีสะอื้นด้วย คนลุกไปยังนังร้องทำใจในโรงอีกแป๊บ มันปวดใจมาก

เป็นหนังในใจอีกเรื่อง เราว่าแก่นของเรื่องนี้เน้นที่คนมากกว่าซอมบี้ ซอมบี้เป็นแค่ตัวอะไรสักอย่างที่อันตราย แต่คนต่างหากที่ร้ายกว่าซอมบี้

จบรีวิวเด้อ 10/10